Nauka stojąca za miłością

Nowe badania rzuciły interesujące światło na naukę stojącą za miłością. Według Według University of Colorado Boulder, mózg wytwarza wyższy poziom hormonu dopaminy wywołującego przyjemność, gdy ludzie tęsknią za swoimi partnerami lub spędzają z nimi czas. Jednak gdy dochodzi do rozstania, unikalny "chemiczny odcisk" związany z byłym partnerem zanika. Badanie koncentruje się na nornicach preriowych, gatunku reprezentującym od 3% do 5% ssaków, które tworzą monogamiczne pary.

Nauka stojąca za miłością: Tęsknota

Wyobraź sobie, że jedziesz samochodem na kolację ze swoim romantycznym partnerem, a ośrodek nagrody w twoim mózgu otrzymuje przypływ dopaminy - tego samego hormonu, który wywołuje apetyt na cukier, nikotynę i kokainę. Motywuje to do znoszenia ruchu, aby pielęgnować tę wyjątkową więź. W przeciwieństwie do tego, jeśli kolacja odbywa się ze zwykłym znajomym z pracy, wzrost dopaminy może być bardziej stonowany, zgodnie z nowymi badaniami przeprowadzonymi przez neuronaukowców z CU Boulder.

Zoe Donaldson, starszy autor i profesor nadzwyczajny neuronauki behawioralnej w CU Boulder, wyjaśnił: "To, co znaleźliśmy, to zasadniczo biologiczna sygnatura pożądania, która pomaga nam wyjaśnić, dlaczego chcemy być z niektórymi ludźmi bardziej niż z innymi".

Nauka stojąca za miłością: Więź

Badanie, opublikowane w czasopiśmie Current Biology 12 stycznia, dotyczy norników preriowych, znanych z tworzenia długotrwałych monogamicznych więzi par podobnych do ludzkich. Gryzonie te dzielą dom, wspólnie wychowują potomstwo i doświadczają pewnej formy żalu, gdy są oddzielone od swoich partnerów.

Badania Donaldsona mają na celu rzucenie światła na wewnętrzne funkcjonowanie ludzkiego mózgu w intymnych związkach i na to, jak jednostki radzą sobie neurochemicznie, gdy te więzi zostaną zerwane. Badanie pokazuje, że dopamina, neuroprzekaźnik, odgrywa kluczową rolę w podtrzymywaniu miłości.

Najnowocześniejsze badania

Naukowcy wykorzystali zaawansowaną technologię neuroobrazowania, aby obserwować aktywność mózgu w czasie rzeczywistym u norników szukających połączenia ze swoimi partnerami. Jądro półleżące, odpowiedzialne za motywowanie ludzi do dążenia do satysfakcjonujących rzeczy, zapaliło się, gdy norniki weszły w interakcję ze swoimi partnerami, przypominając aktywność mózgu obserwowaną u ludzi trzymających się za ręce.

Nauka stojąca za miłością: Imprinting

Badanie sugeruje, że niektóre osoby pozostawiają unikalny chemiczny ślad w naszych mózgach, motywując nas do utrzymywania tych więzi przez długi czas. Poziom dopaminy był znacznie wyższy w obecności partnera w porównaniu do interakcji z nieznajomym.

Nauka stojąca za miłością: Separacja

W eksperymencie, w którym pary norników zostały rozdzielone na cztery tygodnie, co przypominało znaczący okres w życiu gryzoni, ich przypływ dopaminy prawie zniknął po ponownym spotkaniu. Naukowcy interpretują to jako reset w mózgu, pozwalający zwierzęciu na potencjalne tworzenie nowych więzi.

Lekarstwo na złamane serce?

Odkrycie to daje nadzieję osobom doświadczającym złamanego serca, sugerując, że mózg ma wbudowany mechanizm chroniący przed przedłużającą się nieodwzajemnioną miłością. Naukowcy podkreślają potrzebę przeprowadzenia dalszych badań w celu ustalenia, w jaki sposób te wyniki u norników odnoszą się do ludzi. Niemniej jednak uważają, że ich praca może mieć wpływ na zrozumienie i leczenie chorób psychicznych związanych z więziami społecznymi.