| Getting your Trinity Audio player ready... |
Niniejszy artykuł bada skomplikowany związek między traumą a objawami PTSD, rzucając światło na czynniki, które sprawiają, że niektóre osoby są bardziej podatne na to zaburzenie oraz na to, w jaki sposób wyniki badań oferują nowy wgląd w jego zapobieganie i leczenie.
Objawy PTSD i ich rozwój w wyniku traumy
Zespół stresu pourazowego (PTSD) to trudny stan, który może pojawić się po doświadczeniu traumatycznych wydarzeń. Podczas gdy wiele osób przechodzi przez taką traumę, tylko około 25-35% z nich rozwija PTSD. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie czynników, które sprawiają, że niektóre osoby są bardziej podatne na to zaburzenie, ponieważ zrozumienie to może znacznie pomóc zarówno w zapobieganiu, jak i leczeniu.
Glukokortykoidy i ich rola w objawach PTSD
Nowy badanie, prowadzone przez Carmen Sandi i Simone Astori z EPFL, bada, w jaki sposób na rozwój PTSD wpływają glukokortykoidy, hormony uwalniane przez nasz organizm w odpowiedzi na stres, w tym kortyzol. Badania te zapewniają cenny wgląd w behawioralne i biologiczne cechy związane z podatnością na PTSD.
Badanie poziomu glukokortykoidów i urazów
Carmen Sandi zwraca uwagę na różnice w poziomie glukokortykoidów uwalnianych przez osoby, które doświadczyły traumy. Niski poziom glukokortykoidów jest często obserwowany u pacjentów z PTSD po ekspozycji na traumę, początkowo uważany za konsekwencję samej traumy. Jednak to, czy niski poziom glukokortykoidów stanowi istniejący wcześniej czynnik ryzyka wystąpienia objawów PTSD, od lat pozostaje kwestią sporną. Jednak badanie to stanowiło wyzwanie ze względu na trudności w gromadzeniu danych biologicznych przed wystąpieniem traumy u ludzi i dostęp do odpowiednich modeli zwierzęcych do badań.
Spostrzeżenia z modeli szczurzych
Aby zbadać związek między zmniejszoną reakcją hormonalną na traumę a objawami PTSD, naukowcy zastosowali genetycznie wyselekcjonowany model szczurów, który naśladuje osoby z obniżoną odpowiedzią na kortyzol. Ich metody badawcze obejmowały skany MRI w celu pomiaru wielkości różnych obszarów mózgu, szkolenie szczurów w zakresie kojarzenia sygnałów ze strachem, monitorowanie wzorców snu i badanie aktywności mózgu.
Odpowiedź wielu cech na niską reaktywność glukokortykoidów
Dzięki tym metodom naukowcy odkryli, że zmniejszona odpowiedź na glukokortykoidy doprowadziła do "skorelowanej odpowiedzi wielu cech". Obejmowało to upośledzone wygaszanie strachu u samców szczurów, zmniejszoną objętość hipokampa i zaburzenia snu z szybkimi ruchami gałek ocznych.
Leczenie szczurów i wyniki badań
Idąc o krok dalej, zespół poddał szczury terapii poznawczo-behawioralnej podobnej do tej stosowanej u ludzi w celu zmniejszenia wyuczonego lęku. Po zakończeniu terapii podano szczurom kortykosteron. Wyniki były obiecujące - nadmierny strach zmniejszył się, a zakłócenia snu z szybkimi ruchami gałek ocznych zostały złagodzone. Co więcej, podwyższony poziom związanego ze stresem neuroprzekaźnika noradrenaliny w mózgu powrócił do normy.
Zrozumienie mechanizmów podatności na PTSD
Carmen Sandi podkreśla znaczenie ich odkryć: "Nasze badanie dostarcza przekonujących dowodów na to, że niski poziom glukokortykoidów bezpośrednio przyczynia się do rozwoju objawów PTSD po ekspozycji na traumatyczne doświadczenia, w szczególności upośledzonego wygaszania strachu. Ponadto pokazuje, że niski poziom glukokortykoidów odgrywa rolę przyczynową w określaniu innych czynników ryzyka i objawów, które wcześniej były tylko luźno związane z PTSD".
Implikacje dla badań nad objawami PTSD i leczenia traumy
Silvia Monari, główna autorka badania, upraszcza wyniki, stwierdzając: "Mówiąc prościej, nasze badania dostarczają mechanistycznych dowodów na to, że osoby z niskim poziomem glukokortykoidów, takich jak kortyzol u ludzi, częściej wykazują wszystkie znane czynniki podatności na rozwój PTSD. Dodatkowo, jest to przyczynowo związane z trudnościami w wygaszaniu traumatycznych wspomnień".
Znaczenie dla złożonego zespołu stresu pourazowego (C-PTSD)
Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę, że obok zespołu stresu pourazowego (PTSD) istnieje złożony zespół stresu pourazowego (C-PTSD). Podczas gdy nasze badanie dotyczy przede wszystkim klasycznego PTSD, C-PTSD jest kolejnym istotnym stanem związanym z traumą, zwykle pojawiającym się w wyniku długotrwałej ekspozycji na traumę, często o charakterze interpersonalnym.
C-PTSD obejmuje szersze spektrum objawów, w tym dysregulację emocjonalną, zniekształconą samoakceptację i wyzwania w relacjach. Podczas gdy nasze badania koncentrują się głównie na klasycznym PTSD, wgląd w poziomy glukokortykoidów może mieć również znaczenie dla zrozumienia C-PTSD. Konieczne są bardziej ukierunkowane badania, ale wyniki te stanowią podstawę do zrozumienia wspólnych czynników leżących u podstaw zaburzeń związanych z traumą.
