| Getting your Trinity Audio player ready... |
Communicatie is een altijd aanwezig kenmerk van menselijke interactie. De vijf axioma's van communicatie, geformuleerd door Paul Watzlawick en zijn collega's, helpen om de communicatieprocessen te beschrijven die plaatsvinden tijdens interactie en helpen te verklaren hoe een misverstand kan ontstaan. Er zijn enkele opmerkingen toegevoegd om de axioma's beter af te stemmen op een transculturele context.
De vijf axioma's zijn:
1. Men kan niet niet communiceren. Het eerste axioma toont aan dat alles wat men doet een boodschap is: "Activiteit of inactiviteit, woorden of stilte hebben allemaal een boodschapwaarde: ze beïnvloeden anderen en deze anderen kunnen op hun beurt niet reageren op deze communicaties en communiceren dus zelf ook" (Watzlawick, Beavin, and Jackson, 1967) . Dit geldt echter alleen als de partijen "in de aanwezigheid van een ander zijn" (Watzlawick & Beavin, 1967). Dit kan echter problemen veroorzaken in het relatiesysteem. Als iemand bijvoorbeeld niet wil communiceren en dit per ongeluk communiceert, kan dit de andere partij boos maken. De waardering voor mensen die zich emotioneel terughoudend gedragen verzen die hun gedachten en gevoelens vrij uiten, kan aanzienlijk verschillen tussen culturen. Ongevoeligheid voor deze verschillen of voor de signalen die mensen afgeven, kan een soepel acculturatieproces in de weg staan of ondermijnen.
2. Het tweede axioma stelt dat er zowel "inhouds- als relatieniveaus van communicatie" zijn." . Het relatieniveau van een communicatieve handeling heeft te maken met hoe de twee communicatoren elkaar zien en hoe ze dat overbrengen. Zoals Watzlawick, Beavin en Jackson (1967) het stellen: "Al deze relationele uitspraken gaan over één of meerdere van de volgende beweringen: 'Dit is hoe ik mezelf zie... dit is hoe ik jou zie... dit is hoe ik zie dat jij mij ziet...'" en bepaalt daarom "hoe deze communicatie moet worden opgevat".
Cultuur- en communicatietraining leert je hoe je kunt voorkomen dat je een onbedoelde negatieve indruk achterlaat bij mensen uit andere culturen en vertelt je hoe je kunt lezen hoe jij en je communicatiestijl worden ontvangen.
3. Het derde axioma gaat over hoe deelnemers in het systeem hun communicatieve sequenties interrumperen. In een communicatieve gebeurtenis "is elk item in de opeenvolging tegelijk stimulus, respons en bekrachtiging" (Bateson & Jackson qtd. in Watzlawick, Beavin, and Jackson, 1967 Daarom kan de ene persoon een handeling interpreteren als een respons ('Ik vertrouw je niet, omdat je je gevoelens niet met me deelt'), terwijl de andere persoon het kan interpreteren als een stimulus ('Ik deel mijn gevoelens niet met mensen die me niet vertrouwen'). Verschillende interpuncties zorgen ervoor dat mensen de opeenvolging van gebeurtenissen anders zien en kunnen leiden tot eindeloze conflicten die van elkaar met de vinger wijzen een zinloze oefening maken. Van geen enkele deelnemer kan gezegd worden dat zijn gedrag dat van de ander veroorzaakt.
4. Het vierde axioma is dat communicatie zowel digitaal als analoog kan zijn.. De digitale code is wat de persoon zegt, wat de woorden eigenlijk betekenen, terwijl de analoge code te maken heeft met hoe iets gezegd wordt of de non-verbale signalen die erbij horen. Dit betekent dat iemand twee tegengestelde boodschappen tegelijk kan overbrengen, wat voor problemen kan zorgen. Het loont de moeite om te leren herkennen wanneer mensen in stilte ja zeggen, zelfs als je "nee" hoort (niet te verwarren met het aannemen van een gewone "nee" voor een "ja"), en wanneer ze echt niet geïnteresseerd zijn.
5. Tot slot heeft het vijfde axioma betrekking op het feit dat de communicatie symmetrisch of complementair is.. Dit betekent simpelweg dat ofwel de deelnemers aan het systeem op gelijke voet staan wat betreft machtsverhoudingen, ofwel dat een van hen boven de ander staat. Er kan een conflict ontstaan wanneer een partij wil dat de status-quo verandert.
De kracht van de vijf axioma's ligt vooral in het verklaren van wat er gebeurt tijdens een communicatieproces, in plaats van het te sturen.
Biblyography Pragmatiek van menselijke communicatie (Watzlawick, Beavin en Jackson, 1967)
Dr.Polina Samoylenko PHD psychologie postgraduaat kinderpsychologie
Universiteit van Kiev
